نویسنده : ارنست همینگوی

   ترجمه : صالح حسینی

همراه با مقاله‌ای از رابرت پن‌وارن

 

دنیای آثار همینگوی مشخصا خشن است و اغلب هم سبع ،دنیای جنگ است و جنایت و ریخت و پاش و میدان گاوبازی و رینگ بوکس و نخجیرگیری و ماهیگیری در دریای ژرف . نیز دنیای آثارش دنیای شکست‌خوردگان و ولگردان و مشت‌زنان حرفه‌ای مست و هم‌جنس‌بازان و مستان و نویسندگانی که استعدادشان را حرام کرده‌اند و اپراخوانانی که مستعان هرچه دستشان می‌آید به آنان پرتاب می‌کنند و گاوبازانی که خود را باخته‌اند . دنیای آثارش دنیای ترس و نومیدی است و این نومیدی گاهی فلسفی است ، دنیایی که آدمی نمی‌تواند معنایی در آن بیابد و دنیای عدم . پرسوناژ سنخی آثار همینگوی همواره زیر سایه‌ی تباهی قراردارد و این تباهی علاوه بر جنبه‌ی پیدای ملموس ،جنبه‌ی درونی هم دارد که همانا تباهی روحی و تباهی نفس است .