به کوشش : جواهری (وجدی)

 

سعید قصاب کاشانی از شاعران نام‌آور دورهٔ صفویه بود که در اواسط سده دوازدهم قمری می‌زیست. همان‌طور که در تذکره‌ها آمده، تخلص او در شعر «قصاب» بوده و تخلص او با شغل و حرفه او مناسبت داشته. به غیر از قصاب کاشانی، پنج نفر دیگر با این عنوان در تذکره الشعرا و ماخذ دیگر معرفی شده‌اند که چهار نفر شاعر و یک نفر عارف است. معاصر و معاشر با صائب تبریزى بود و اشعار خود را نزد وى می‌خواند و نزدش تلمذ می‌کرد. قصاب با آنکه خط و سواد نداشت، «دیوان» شعرش به بیست هزار بیت می‌رسید. در آخر عمر شاعرى را کنار گذاشت و در مشهد مقدس تا آخر عمر ساکن بود و پس از درگذشت در آنجا دفن شد.