رناتا سالکل، فیلسوف و جامعه‌شناس اسلوونیایی است که به مانند همسر سابق خود، اسلاوی ژیژکِ فیلسوف، بخش مهمی از پروژه‌ی فکری‌اش را بر روان‌کاوی فرویدی ـ لکانی استوار می‌کند. سالکل در دهه‌ هشتاد به مدرسه‌ روان‌کاوی لیوبلیانا می‌پیوندد و در سال 2011 عنوان مهمترین زن اسلوونی را به دست می‌آورد. یکی از پیگیرانه‌ترین پژوهش‌های سالکل نسبت میان ایده‌ انتخاب و اضطراب در سوژه‌های امروز است و اگر بخواهیم پیوند مستقیمی میان زندگی و تفکر نویسنده برقرار کنیم، شاید وسوسه شویم که بگوییم ایده‌ی چنین پژوهشِ پردامنه‌ای نتیجه‌ی زندگی مشترک او با ژیژکِ هیستریک و اضطراب‌آور است که بعد از سالکل، دو ازدواج دیگر را از سر می‌گذراند.

سالکل در کتاب «درباره‌ی اضطراب» می‌کوشد نشان دهد که اضطراب بخشی حیاتی و ضروری از سوژه‌ی انسانی است که باید آن را به رسمیت شناخت و شیوه‌های مواجهه با آن را آموخت. گام نخست برای این منظور متمایز ساختن اضطراب از احساس ترس است که از طریق تشریح دیدگاه فروید و لکان در این باره صورت می‌گیرد، اما صورت‌بندی ساده‌ی آن این می‌شود که ترس پدیده‌ای است که در برابر ابژه‌ای مشخص و قابل‌بیان ایجاد می‌شود، اما متعلق اضطراب نامشخص و مبهم است و همین امر موجب می‌شود که به احساسی هولناک‌تر و ناخوشایندتر بدل شود.

سالکل پس از طرح این تمایز و اشاره به جزئیات پیچیده‌تر روان‌کاوانه در این باره، به جنبه‌های مختلف اضطراب تروماتیکی می‌پردازد که در دوره‌های مختلف تاریخی سربازان جنگی پس از بازگشت به خانه احساس می‌کردند. به لطف جهان صلح‌آمیزی که برای خود ساخته‌ایم، تقریباً با هر ملیت و زبانی که باشیم با چنین تنش‌هایی مواجه بوده‌ایم و بنابراین تحلیل‌های سالکل در این باره به شکل عجیبی آشنا به نظر می‌رسد.