نویسنده : دی سی نورث ،جان جی والیس ،اس بی وب ،بی آر وینگاست

   ترجمه : محسن میردامادی ، محمدحسین نعیمی‌پور

 

«نیمه دوم قرن گذشته باوری در میان نظریه‌پردازان و سیاست‌گذاران شکل گرفت مبنی بر آنکه؛ مردم‌سالاری، به عنوان یکی از ارزشمند‌ترین دستاوردهای اجتماعی بشر، می‌تواند چاره تمامی مشکلات عقب‌افتاده‌ترین جوامع جهان باشد، اقتصادهای مبتنی بر رانت را اصلاح کند، خشونت را مهار سازد و توسعه و رفاه به ارمغان بیاورد. اما مروری بر تلاش‌ها در جهانِ دموکراتیزاسیون حکایت از آن دارد که در تعداد قابل‌توجهی از موارد، نتیجه امر به جای حصول آزادی و ایجاد جوامع دسترسی باز، شکل‌گیریِ چرخه‌های تاسف‌باری از بی‌ثباتی، عقب‌گرد، خشوت و حتی جنگ‌های داخلی بوده است. علت چیست؟ آیا دموکراسی راه‌حل مناسبی برای این کشورها نیست؟ یا مشکل آن است که در پی‌گیریِ آن از نکات ظریف و مهمی غفلت می‌شود؟ آیا جاگذاریِ عینیِ نهادهای جوامع غربی در دیگر کشور‌ها امری ممکن و یا حتی مطلوب است؟ برای آنکه کشورهای مبتلا به استبدادِ سیاسی و دسترسیِ محدود به سمت جوامعی باز گذار کنند و در عین حال دچار خشونت نشده و از مواهب آزادی در قالب رفاه و توسعه اقتصادی بهره‌مند گردند چه شروطی باید برآورده شود و چه مسیری پیش پای آنان قرار دارد؟»