رشته تحصیلی او هنرهای تجسمی است که پیش از گرفتن مدرک آن ترک تحصیل کرده و به کار آزاد روی می‌آورد کارنامه ادبی-هنری او با شعر و ترانه آغاز می‌شود، سر از طراحی و نقاشی درمی‌آورد، و دیگر باره به شعر بر می‌گردد.

اولین مجموعه شعر او با عنوان «در ملتقای دست و سیب» در سال ۱۹۹۲ در کالیفرنیا چاپ می‌شود که جایزه ادبی باران را برای بهترین مجموعه شعر چاپ خارج از کشور در آن سال به خود اختصاص می‌دهد.

در ایران آن روزگار اما هنوز نام و نشانی از او و شعرش در مطبوعات نیست و احیاناً اگر نامی از او برده شود، در رابطه با ترانه‌هایی است که در نوجوانی برای فرهاد مهراد، گیتی پاشایی و دیگر خوانندگان پاپ نوشته است.

سومین مجموعه شعرش را با عنوان " دوربین قدیمی و اشعار دیگر " در تهران منتشر می‌کند و همان سال جایزه شعر امروز ایران (کارنامه) به آن تعلق می‌گیرد.

پس از موفقیت دوربین قدیمی به توصیه مجید روشنگر همکاری اش را با انتشارات مروارید آغاز می‌کند که حاصل آن تا کنون پنج مجموعه شعر و سه کتاب ترجمه شعر سرایندگان کهن مشرق زمین بوده‌است. دفتر " کبریت خیس " که هم‌اکنون چاپ هفتم آن وارد بازار شده، یکی از همین دفاتر است. صفاری از شاعران تأثیرگذار بعد از انقلاب است که به رغم دوری از ایران سهم به سزائی در تثبیت زبان ساده و محاوره‌ای در شعر سال‌های اخیر داشته‌است.

شعرهای عباس صفاری تا کنون به چندین زبان مختلف از جمله انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیائی، عربی و کردی ترجمه شده‌است. مجله فرانسوی زبان (تهران ریویو) در یکی از شماره‌هایش بخش ادبیات خود را به معرفی و ترجمه اشعار او اختصاص داده است. شعر بلندی نیز به نام هبوط یا (حکایت ما) دارد که ترجمه انگلیسی اش چندین سال در کتاب درسی رشته ادبیات دانشگاه در آمریکا بوده‌است.

 

شعری از این کتاب : 

 

نه داوودم که حنجره ام را
از گل بهشت سرشته باشند
نه از فرشتگانم که خلقتم
ابتدا به ساکن
سرشته از خاک همین خراب شده ام
که در مرداب هایش
شاداب ترین گل جهان هم بروید
نامش پسوند مرگ را
تا ابدالدهر یدک خواهد کشید.