سال بلو، نویسنده کانادایی، دهم ماه ژوئن 1915 به دنیا آمد و پنجم آوریل سال 2005 از دنیا رفت. او 89 سال زندگی کرد و در این مدت توانست برنده چندین جایزه ادبی از جمله جایزه پولیتزر و نویل ادبیات شود و مدال ملی هنر را از آن خود کند.

او در شهر لاچین کبک که امروزه بخشی از مونترال کاناداست متولد شد و در سن 9 سالگی همراه پدر و مادرش به آمریکا مهاجرت کرد. بلو همیشه خود را یک شیکاگویی معرفی می‌کرد و نمادها و نشانه‌‌های مربوط به این شهر را همواره در آثارش به کار می‌برد. او بسیاری از داستان‌هایش را با الهام از این شهر و وقایع آن می‌نوشت و از این نظر برخی او را با جیمز جویس و توجهش به شهر دوبلین مقایسه می‌کنند.

او تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه شیکاگو آغاز کرد و مدتی نگذشت که به دانشگاه نورث وست رفت. او که قصد داشت در رشته ادبیات تحصیل کند به دلیل مشکلات عقیدتی که در محیط برایش پیش آمد رشته جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی را برگزید و در بیرون از فضای دانشگاه ادبیات را در پیش گرفت.

 «عموزادگان» یکی از بلندترین داستان‌های این نویسنده است که «سردرگمی انسان‌ها و توانایی آن‌ها در رواج دیوانگی و فساد» از محوری‌ترین موضوعات آن به شمار می‌آیند.

در این کتاب داستان زندگی خانواده‌ای پرجمعیت روایت می‌شود که در آن عموزاده‌های متعددی حضور دارند. یکی از عموزاده‌ها در حال مرگ است و اعضای خانواده در تلاشند از یکی از اعضای پرنفوذ خانواده بخواهند هزینه مراسم تدفین او را بپردازد.

بلو در این اثر زندگی این افراد را در کنار هم قرار می‌دهد و با ترکیب آن‌ها داستانی پیچیده را خلق می‌کند که در آن می‌توان زندگی مدرن را به گونه‌ای متفاوت تجربه کرد. «عموزادگان» از سوی نشر چشمه منتشر می‌شود.

نگاهی کلی به آثار این رمان‌نویس نشان می‌دهد که وی در اغلب داستان‌هایش به هویت افراد و زندگی شخصی آن‌ها اهمیت زیادی می‌دهد و طبق گفته خود می‌کوشید کم‌رنگ شدن ارزش‌های اجتماعی را به نقد بکشد. در راستای همین هدف او بارها شرایط اجتماعی ایالات متحده آمریکا را پس از جنگ توصیف کرد و در همین فضا به شخصیت‌پردازی پرداخت.

نخستین آثار این نویسنده نام وی را به عنوان رمان‌نویسان مطرح قرن بیستم بر سر زبان‌‌ها انداخت. او در زندگی‌اش حواشی زیادی را تجربه کرد که می‌توان به مواردی چون ازدواج‌های متعدد، متهم شدن به زن ستیزی، بیماری‌های سختش و مواردی این ‌چنین اشاره کرد. او در چندین دوره مورد انتقاد تند جامعه هم قرار گرفت و حتی در محیط دانشگاه هم فضای سختی را تجربه کرد، به طوری که در نهایت تدریس را رها کرد.

بلو پنج بار ازدواج کرد و علاقه زیادی به مسافرت داشت. وی به واسطه همین مسافرت‌ها روابط اجتماعی گسترده‌ای داشت و دوستان مختلفی در حوزه‌های مختلف یافت. برای مثال او برای ملاقات با لئون تروتسکی، انقلابی بلشویک و متفکر مارکسیست، به مکزیکو سیتی سفر کرد و از سوی دیگر علاقه زیادی به اروپا داشت و سالی چند بار هم به اروپا سفر می‌کرد.

نویسندگان زیادی آثار بلو را ستایش کرده‌اند از جمله فیلیپ راث، یکی از دوستان صمیمی او، که همواره وی را یکی از پشتوانه‌های ادبیات قرن بیستم آمریکا معرفی می‌کرد.

«سپندی بر آتش» با ترجمه سیما زمانی، «دم را دریاب» با ترجمه بابک تبرایی، «هدیه هومبولت» و «دسامبر رییس دانشکده» با ترجمه سهیل سمی، «و این حقیقت»، «رولشتاین» و «مرد معلق» با ترجمه منصوره وحدتی احمدزاده از جمله آثاری هستند که از این نویسنده در ایران ترجمه و منتشر شده‌اند.