کتاب حاضر با عنوان "هزار خورشید تابان" تالیف "خالد حسینی"  زنانی را به تصویر می‌کشد که بسیار در حاشیه زندگی هستند؛ دیده نمی‌شوند؛ اهمیتی ندارند و در عین حال بار اصلی جنگ و خشونت و محرومیت را بر دوش دارند. خشونت‌ها علیه آن‌ها بیشتر است؛ آن‌ها هستند که قربانی جنگ و موشک‌اند، آن‌ها هستند که بار سنگین به دنیا آوردن فرزند در شرایط جنگی و نگهداری از آنها را به عهده دارند و آن‌ها هستند که قربانی تعصبات کور و بی‌منطق گروهک‌های به ظاهر مسلمان مثل طالبان می‌شوند. رمان چهار بخش دارد و در هر یک سرنوشت زنان داستان پی گرفته می‌شود. داستان با سرگذشت زنی به نام مریم آغاز می‌شود.

به گفته‌ی خالد حسینی: «زنانی را در كشورم ديدم كه همراه با كودكان‌شان از كنار ديوارها با شتاب عبور می‌كردند. زنانی برقع پوشی كه درست مثل خورشيد در پس ابر مانده‌اند، دوست داشتم بدانم در اين سی سال، در مسير تندباد سرنوشت افغانستان چه بر آن‌ها گذشته است.
همان‌جا بود كه تصميم گرفتم داستانی درباره‌ی زنان سرزمين‌ام بنويسم، خورشيدهای تابانی كه در پس برقع‌ها پنهان هستند. من در بادبادک‌باز داستان پدران و پسران افغانستان را نوشتم و هزار خورشيد، ادای دينی به زنان سرزمين‌ام است.»

قسمتی از کتاب :

«...شب‌ها لیلا در تخت خود دراز می‌کشید و برق‌های ناگهانیِ سفیدرنگی که از پنجره‌اش معلوم می‌شد را نگاه می‌کرد. به صدای رگبارِ مسلسل‌ها گوش‌ می‌داد و تعداد موشک‌هایی را می‌شمرد که زوزه‌کشان از روی خانه‌شان گذشته با موجِ خود گچ‌های سقف اتاق را روی سرش می‌پاشیدند. بعضی شب‌ها نورِ آتشِ موشک‌ها به‌قدری زیاد بود که می‌توانستی با آن کتاب بخوانی و خواب هرگز نمی‌آمد و اگر هم می‌آمد رؤیاهای لیلا سراسر آتش و اعضای بدنِ جدا شده و ناله زخمی‌ها بود...»