واژگان فروید واژگان روان‌کاوی است. مجموعه‌ای از واژگان نو و به‌ویژه واژه‌هایی که بر مبنای کاربرد زندهٔ زبان ساخته شده‌اند تا «دانش از ناخودآگاه» را به بیان آورند، دانشی حاصل از تجربهٔ واقعیت درمانگاهی. بنابراین، ورای زبان خاص و مبهم فروید، باید زندگی و دقت کلمه‌های کلیدی زبانش را دوباره کشف کنیم و این کار مترادف است با ورود به آثار، ادبیات و ذهن او. پس در این‌جا، تعریفی از این اصطلاحات، از ابعاد اصلی‌شان، از گرایش‌های کاربست‌شان در نظریهٔ دقیقاً تحلیلیِ موسوم به فراروان‌شناسی و از مسائل فکری‌شان می‌یابیم. بدین‌ترتیب، به‌رغم آشنابودن فریبندهٔ این کلمه‌ها، دامنه‌شان را در معنای تعیین‌کننده‌شان و در تعامل‌شان دوباره کشف می‌کنیم. بدین‌سان می‌توانیم تأثیرات فلسفی روان‌کاوی، یعنی نظریهٔ فرایندهای ناخودآگاهِ «تمایلات روانی جنسی» مبتنی بر درمان روان‌رنجوری‌ها را دریابیم و تأثیر «مکتب فروید» بر مفاهیم معاصر را درک کنیم.