زبان‌شناسی و رمان یکی از کتاب‌های کلاسیک در حوزهٔ نقد زبان‌شناختی است که به‌طور خاص به فرم ادبیِ رمان می‌پردازد. راجر فاولر در این کتاب شیوه تازه‌ای برای تحلیل ادبیات داستانیِ منثور پیش می‌نهد که مبتنی بر سه نظریه اساسی است: دستور زبان گشتاری زایشیِ نُوم چامسکی، زبان‌شناسیِ نقش‌نگرِ مایکل هلیدی، و روایت‌شناسیِ ساختارباورِ تسوتان تودوروف و آلگیرداس گره‌ماس. فاولر می‌کوشد با استفاده از دست‌آوردهای جدید زبان‌شناسی تعریفی تازه از مفهوم‌های سنتیِ مطرح در نقد داستان ـ نظیر پی‌رنگ، شخصیت‌پردازی، دیدگاه، درون‌مایه، سبک، و جز آن ـ به دست دهد. وی، هم‌چنین، توجه ویژه‌ای دارد به مقوله‌هایی چون رابطه دیدگاه با جهان‌بینی نویسنده، ساختارهای گفتمانیِ رمان، مناسبت رمان و ساختارهای اجتماعی و مسئله خلاقیت و عرف‌های داستان‌نویسی.
نویسنده در دو فصل نخست شالوده نظریِ رویکرد تازه خود و اصطلاح‌های بنیادی آن را شرح می‌دهد، و سپس در فصل‌های بعدی آن‌ها را گسترش می‌دهد و در بررسی قطعه‌هایی از برجسته‌ترین رمان‌ها و داستان‌های کوتاه انگلیسی و امریکایی به‌کار می‌برد.
برای این‌که خواننده فارسی‌زبان درک بهتری از بحث‌های طرح‌شده داشته باشد، مترجم واژه‌نامه‌ای تشریحی به انتهای کتاب افزوده است.