سوء تفاهم تنها یک نمایشنامه ساده نیست، بلکه داستان زندگی همه انسانها است چرا که زندگانی همه ما مملو از سوء تفاهم است. این نمایشنامه، ماجرای زندگی مردی به نام "ژان" است که بعد از بیست سال دوری از مادر و خواهر خود، در حالی که ازدواج کرده و سرمایه ای کسب کرده است به خانه باز می گردد تا مادر و خواهرش را نیز در خوشبختی خود سهیم کند. او بعد از ورود به مهمانخانه ای که مادر و خواهرش آن را اداره می کنند متوجه می شود که بعد از گذشت این همه سال، خانواده اش در لحظه ورود، او را نشناخته اند. همسرش از او می خواهد که به نزد آنها برود و خیلی راحت و ساده بگوید "من آمدم". "ژان" که در ابتدا همین تصمیم را داشته، بعد از برخورد سرد خانواده اش، از آن منصرف گشته و به زنش پاسخ می دهد: "بله [همین تصمیم را داشتم]، اما فکر من پر از تصورات خودم بود. و به من که منتظر پذیرایی گرم و نرمی بودم، در مقابل پولم، فقط آبجو دادند. همین مطلب کلمات را از دهان من سترد و خیال کردم که باید همین جور ادامه بدهم و خود را معرفی نکنم." اما این همین جور ادامه دادن او، فاجعه به بار می آورد ...

کامو در نمایش‌نامه ی – عادل ها (۱۹۴۹) – که حال و هوای جن زدگان داستایفسکی را دارد،قتل گراندوک سرگی (عموی تزار) را به دست ایوان کالیایف که تروریستی آرمان‌گرا ست،باز گو می کند. در پرده‌ی دوم ایوان کالیایف، بمب در دست،قربانی خود را که با کالسکه به او نزدیک می شود تماشا می کند. فرصتی که منتظر آن بود فرا می رسد،اما دو کودک در کنار دوک نشسته اند، دختر و پسر برادر گراندوک. کالیایف از پرتاب بمب امتناع می کند. رفیق شورشی اش، استپان فدوروف ،ترحم او را عملی بزدلانه می داند و آن را محکوم می کند. کالیایف پاسخ می دهد هنگامی که از حس انسانیت دور افتد،سازمان را ترک خواهد کرد. کالیایف در پرده‌ی اول نمایش‌نامه می گوید:" ما می کشیم برای آن‌که دنیایی بسازیم تا در آن دیگر هیچ وقت کسی کشته نشود،ما آدم‌کشی را قبول کرده ایم برای این که سر انجام زمین از معصومیت انباشته شود".