در محاق" حکایت زنی است که در خانه‌اش نشسته است و در آغاز سال نو شماره‌های تلفن را از تقویم قدیمی‌اش به تقویم جدید منتقل می‌کند. وی در حین این‌ کار، یک یک شخصیتهایی را که اسمهای آنها در دفتر وجود دارد برای خود تداعی می‌کند. وی به آنها فکر می‌کند و بعضی از آنها به قهرمانان واقعی کتاب تبدیل می‌شوند.

در این کتاب می‌خوانیم: لیوانی چای می‌ریزد و سماور را خاموش می‌کند. می‌خواهد قبل از آمدن مهمانان شماره تلفهای سررسید سال 82 را به سررسید سال 83 منتقل کند. سال 83 سال 50 سالگی او هم هست. گر چه خیلی وقت است که دیگر سالهای عمرش را شماره نمی‌کند. شماره‌ها خودبه خود می‌افتند، مثل شماره‌های زمان سنج. دیگر مثل سالهای سی‌سالگی، بیست سالگی و ده سالگی نیست که هر سال یکی از خطهای میدان گِردِ دو میدان بود،‌ برای "دور شدن از" و "نزدیک شدن به". از خانه به دبستان،‌ از دبستان به دبیرستان،‌ از ایران به خارج،‌ از تجرد به ازدواج، از ازدواج به طلاق، از خارج به ایران. شاید همین جا سالهای عمرش به شماره‌های زمان سنج تبدیل شدند...

سهیلا بسکی متولد 1332 است و تاکنون از وی دو مجموعه داستان "پاره کوچک" (انتشارات آگاه) و "بی‌بی پیک" (انتشارات نیلوفر)  چاپ شده است.

بسکی زندگینامه ویرجینیا وولف و خود زندگینامه اِما گلدمن را هم ترجمه کرده است.