به‌نظر می‌رسد، علاوه بر ترجمه‌ی آثار فلسفی غرب به زبانی سلیس و روان، صورت‌بندی مدعیات و آموزه‌های فلسفی در قالب جملات درست‌ساخت زبان مادری نقشی بی‌بدیل در غنای ذخیره‌ی واژگانی و مفهومی فلسفی ما ایفا می‌کند. این‌چنین است که اهالی فلسفه می‌توانند با تکلف کمتری درباره‌ی یک سنت فلسفی و آموزه‌های فلاسفه‌ی آن بحث کنند و مبادی و مبانی مدعیات ایشان را منقح کرده، لوازم و نتایج مترتب بر آن را بکاوند. آشنایی با فلسفه‌ی ویتگنشتاین نیز از این قاعده مستثنا نیست.