ریموند کارور در سال 1939 در ایالت اورگون آمریکا به دنیا آمد . در واشینگتن زندگی کرد و دوم اوت 1988 در همان جا در گذشت .کارور با وجود اینکه بیشتر از 49 سال عمر نکرد ، تاثیر بسیاری در ادبیات داستانی معاصر آمریکا و جهان گذاشت . کارور هیچگاه رمان ننوشت . اغلب منتقدان ادبیات داستانی امریکا و خوانندگان آثار کارور ، داستان های کوتاه او را ادامه ای بر آثار ارنست همینگوی می دانند . مهم ترین وجه نزدیکی آثار این دو نویسنده به همدیگر ، ساده نویسی ، کوتاه نویسی و به عبارتی پایبندی به برخی از اصول مینی مالیسم است .

کارور و همینگوی همواره در داستان های خود به ارائه تصویری ساده و بی آلایش از یک رویداد تاکید داشتند و این را بر عهده خواننده گذاشتند که خود با تفکر در مورد شرایط موجود در داستان ، عواقب ان را تصور کند .

افکار کارور در ساده نویسی علاوه بر ارنست همینگوی ، تحت تاثیر افرادی چون گوردون لیش ، جان گاردنر و آنتوان چخوف نیز بود . جان گاردنر و گوردون لیش که از همفکران و دوستان نزدیک کارور بودند ، بر این اصل معتقد بودند که کم هم زیاد است . لیش همواره می گفت : « اگر شما می توانید به جای پانزده کلمه در پنج کلمه حرفتان را بزنید ، همان پنج کلمه را بگویید»

داستان های کارور ، زندگی روزمره مردم آمریکا را به بهترین شکل به نمایش می گذارد . او روی طبقه متوسط و متوسط به پایین جامعه تمرکز کرده و حوادث بزرگ و کوچک زندگی انها را چنان دقیق و با جزییات نشان می دهد که خواننده احساس می کند با زندگی آنها اشناست . کارور احساسات طبقه متوسط جامعه ای را که روایت می کند به خوبی می شناسد .