پاریس‌ریویو یکی از معتبرترین نشریات ادبی آمریکا و جهان است که نخستین شماره‌اش بهار 1953 در نیویورک منتشر شد. بسیاری از نویسندگان و شاعران برجسته‌ی جهان آثارشان را در این فصل‌نامه منتشر کرده‌اند. با این حال، آن‌چه این نشریه را نسبت به سایر مجله‌های ادبی پرآوازه‌تر ساخته، بخشی از آن با عنوان «هنر داستان» است که به گفت‌ و گو با نویسندگان و شاعران برتر جهان اختصاص دارد. در این کتاب مصاحبه‌های این نشریه با کارلوس فونتس، دیوید ممت، چینوآ آچبه، امبرتو اکو، کازوئو ایشیگورو  منتشر شده است.

در بخشی از مصاحبه‌ی  امبرتو اکو  با این نشریه چنین می‌خوانیم:

«اگر منظورت از روشنفکر کسی است که فقط با سرش کار می‌کند و نه با دست‌هایش، در آن صورت کارمند بانک روشنفکر است و میکل ‌آنژ نیست.این روزها با وجود کامپیوتر، دیگر همه روشنفکر هستند. بنابراین فکر نمی‌کنم هیچ ارتباطی با حرفه‌ی فرد یا طبقه‌ی اجتماعی‌اش داشته باشد. به نظر من هر کسی که با استفاده ازخلاقیت ‌اش دانش نوینی خلق کند، روشنفکر است. کشاورزی که متوجه می‌شود از طریق پیوند جدیدی می‌تواند به گونه‌ی نوینی از سیب دست پیدا کند در آن لحظه یک فعالیت روشنفکرانه انجام داده. در حالی که استاد فلسفه‌ای که تمام عمرش به تکرار سخنرانی درباره‌ی هایدگر می‌پردازد، روشنفکر محسوب نمی‌شود.خلاقیت نقادانه - نقد آنچه انجام می‌دهیم، یا یافتن راه بهتری برای انجام آن - تنها نشانه‌ی عملکرد روشنفکرانه است.»     

لینک معرفی این کتاب در روزنامه شرق:

 http://sharghdaily.ir/News/62614