یدالله بهزاد کرمانشاهی فرزند حسین ایوانی (نیمه بهمن ماه ۱۳۰۴ - ۵ فروردین ۱۳۸۶) زاده کرمانشاه از شاعران معاصر ایران است.

بهزاد پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه و دورهٔ عالی به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و مدت ۲۷ سال در دبیرستان‎های زادگاه خود به تدریس ادبیات فارسی اشتغال داشت و در سال1359بنا به درخواست خود بازنشسته گردید و به کار مطالعه و تحقیق پرداخت. وی به هنر خوشنویسی علاقه و دلبستگی زیادی پیدا کرد و خود در نوشتن خط تحریر و نستعلیق مهارت و توانایی یافت.

یدالله بهزاد در سالهای ۱۳۲۷ تا ۱۳۲۹، هنگامی تحصیل در دانشکدهٔ ادبیات تهران، از استادانی چون و دکتر محمد معین بهره‌ برد.اشعار او در مجلات ادبی مانند ، یغما چاپ شد.

مهدی اخوان ثالث، دربارهٔ بهزاد چنین می‌نویسد:

«بهزاد از شعرا و سخنوران بسیار قادر سخن و بلیغ و شیوا و سلیم ذوق و بلند طبع و لطیف قریحه و نغز اندیشه عصر ماست.»

محمدحسین شهریار نیز دربارهٔ بهزاد می‌گوید:

برو جلیلی و بهزاد را به کرمانشاه / ببین که ماه ببینی به پشت ابر سیاه

این شاعر دانشمند حدود ده هزار بیت شعر نغز، لطیف و استوار که تنهایک دهم آنها به صورت گزیده اشعار ((گلی بی رنگ)) چاپ و منتشر شده است،