سربازرس مگره از دو روز پیش تنها بود. همسرش براي مراقبت از خواهر بيمار خود به آلزاس رفته بود و مگره عادت به زندگي مجردي نداشت. نمي‌خواست شب را در آپارتمان ساكت و خاموشش تنها بماند، و مايل نبود به دعوت همكارش به خانة او برود. قدم‌زنان به سينما رفت و آخر شب تازه به خانه آمده بود كه تلفن زنگ زد و خبر ناگواري را به او داد: بازرس ژانويه (افسر تحت فرمان مگره) به ضرب گلوله به‌شدت مجروح شده است.

اين سوء‌قصد، مگره را به صحنة حادثه ‌كشاند: كوچة لومون، محله‌اي كه با آپارتمان‌ها و اتاق‌هاي اجاره‌اي‌اش، منظره‌اي شهرستاني دارد. سربازرس
چمدان خود را مي‌بندد و تصميم مي‌گيرد در ساختماني اقامت كند که متعلق به دوشيزه كلمان است: زني چهل و پنج ساله، چاق و مهربان. بازرس ژانويه در تعقيب سارق جواني كه مستأجر آن ساختمان بود، محل را زير داشت كه هدف گلوله قرار گرفت.

اقامت مگره در آ‌ن ساختمان پُر رفت و آمد و آشنایی با يكايك مستأجرانِ خانم كلمان و روحيات هر يك از آنان، صفحات جذاب و دلپذيري از داستان
را در بر مي‌گيرد. ديري نمي‌گذرد كه سربازرس، پولوس جوان، همان سارقِ تحت تعقيب، را از زير تختخواب خانم كلمان بيرون مي‌آورد. اما اين نه نقطة پايان ماجرا، بلکه خود سرآغاز رمانِ پرکشش *مگره در اتاق اجاره‌اي* است ...