یک رابطه‌ی خوب با حیوانات، درست زمانی حاصل می‌شود که قادر به ارج نهادن به تفاوت‌هایمان باشیم: وقتی که آنها را از خودمان دور احساس می‌کنیم، وقتی که فکر نکنیم به هر قیمتی باید آنها را از قالبی انسانی دور درآوریم. حتی پیشی داخل سالن هم که فکر می‌کنیم همه‌چیز را راجع به آن می‌دانیم و اغلب به نظرمان قابل پیس‌بینی می‌آید، برای ما به صورت رمز و رازی است .

آلبرتو موراویا وقایع‌نگار دقیق و نکته‌سنج این رمز و راز بوده است. او در داستان‌های مربوط به حیواناتش دقیقا از جایی شروع کرده که در عین‌حال که تمایل داشته فاصله و دوری بین‌شان حفظ گردد خود را بسیار به آنها نزدیک نموده و آنها را با چشمان بسیار تیزبین خود موشکافی کرده است.