ماجراي رمان «آتوسا دختر كوروش بزرگ» از سال 530 پيش از ميلاد آغاز مي‌شود. سالي كه دربار كوروش هخامنشي چشم به راه آمدن شاهدخت «نتتيس» مصري، دختر فرعون است تا به همسري كمبوجيه، فرزند بزرگ كوروش، درآيد. كوروش در اين رمان همان شهريار نيكبخت و پرآوازه‌اي است كه در تاريخ مي‌شناسيم. سايه مهربان خود را بر سر خانواده‌اش افكنده و نگران و دلواپس مردمان زير فرمانش است.

اما از پسر او، كمبوجيه، چهره‌اي نابكار، زود خشم و زياده‌خواه ساخته شده است كه در ديوانگي و خشمي مهار ناپذير، پيوستگان خود را به مرز نابودي و نيستي مي‌كشد. كمبوجيه تندخوست و گفتاري زهرآلود دارد. هر چند جنگ‌آوري كار آزموده است، اما منش ناپسند او ديگران را به هراس مي‌افكند.

آتوسا، دختر خردمند كوروش، كمبوجيه را به چشم مردي بد زبان مي‌بيند كه «گمان مي‌كرد مردمان جهان را براي او آفريده‌اند». خواهرش «ارتيستونه» از او مي‌ترسيد و «برديا»، برادر كوچكترش، از سر درماندگي مي‌گفت «پندار و كردار كمبوجيه پيچيده‌تر از آن است كه من از آن آگاهي يابم». اين همان تصوير هولناكي است كه هرودوت تاريخ‌نگار از كمبوجيه ساخته است و اكنون بازتاب پر رنگش را در رمان هلن افشار مي‌توان ديد.