دافنه دوموریه را در ایران اغلب با رمان مشهورش «ربه‌کا» می‌شناسند. اما این نویسنده انگلیسی رمان زیبای دیگری دارد که آلفرد هیچکاک آن را به اثری شاخص و قابل تأمل در سینما تبدیل کرد. همچنان که از نام هیچکاک پیداست این رمان را می‌توان در ژانر وحشت طبقه‌بندی کرد.

داستان دربارۀ دهکده‌ای ساحلی است که در شروع زمستان با حادثه عجیبی روبه‌رو می‌شود. فوجی از پرندگان مختلف به دهکده هجوم می‌آورند و واقعه‌ای تراژیک رقم می‌زنند. ماجرا درست از همان اولین هشدارها آغاز می‌شود. آقای نت، نیمه شب با صدای گریه بچه هایش متوجه حمله این پرنده‌ها می‌شود ولی روز بعد با هرکسی درباره‌اش صحبت می‌کند او را جدی نمی‌گیرند. فضای رمان از همان ابتدا دلهره‌آور است و منتظری که آن اتفاق شوم رخ بدهد و با همین دلهره پابه‌پای راوی داستان را جلو می‌بری.

رمان «پرندگان» را علی مسعودی‌نیا به فارسی برگردانده و به خوبی توانسته با استفاده از کلمات به‌جا و جمله‌بندی‌های مناسب دلهره‌ای را که بر کل متن حاکم است به خواننده انتقال دهد.

در بخشی از رمان می‌خوانیم:
« «پتو تبدیل شده بود به وسیلۀ دفاعی او؛ آن را دور سرش پیچید و بعد، درحالی‌که اتاق در نظرش تاریک‌تر شده بود، با دست خالی به متفرق کردن پرنده‌ها پرداخت. جرئت نداشت خودش را به در برساند و آن را باز کند. می‌ترسید پرنده‌ها تعقیبش کنند.»