باختین از جمله نظریه پردازانی است که نمی توان آن ها را در رشته ای خاص قرار داد. او زبان شناسی، فلسفه، جامعه شناسی، تاریخ و مارکسیسم را به گونه ای خلاقانه درهم می آمیخت و از آن ها استفاده می برد؛ سنتی که بسیاری از اندیشمندان کلاسیک در آن سهیم بودند و اجازه می داد تا تنگ نظری و تخصص گرایی آکادمیک، بررسی ها و کنکاش های او را محدود و یک جانبه نکند.

رنه ولک درباره‌ی این کتاب چنین می‌گوید :

در میان انبوه متون درباره‌ی داستایفسکی، پرسش‌های بوطیقای داستایفسکی یکی از هیجان‌انگیزترین و نوآورانه‌ترین آثار است. این اثر با تکلیف اصلی نقادی ادبی دست و پنجه نرم می‌کند : ویژگی هنر داستایفسکی کدامند، و چرا و چگونه با ویژگی های هنر دیگر رمان‌نویسان متفاوتند.

کتاب باختین از زندگی‌نامه‌ی داستایفسکی هیچ نمی‌گوید، به محتوای ایدئولوژیک آثار او یا به جایگاه این محتوا در زمان و مکان نیز تنها اشارتی می‌کند. پرسش‌های بوطیقای داستایفسکی تعمدا تنها بر چند پرسش متمرکز است : نقش قهرمان در رمان‌های داستایفسکی؛ شیوه‌ی ارائه‌ی ایده‌ها در رمان‌های او؛ پرسش از آن فراداد ژانری که داستایفسکی وامدار آن است یا گمان می‌رود که به آن وابسته باشد؛ و سرانجام کاربرد ویژه‌ی زبان و گفت‌وگو در رمان‌های او. در اشتباه خواهیم بود، اگر که این پرسش‌ها را پرسش‌هایی صرفا فرمالیستی بخوانیم .