برای کسی که کمابیش به شیوه‌ی هگلی پرورش یافته، قالب آشکارا غیرتاریخی و غیرسیاسی اندیشه‌ی شوپنهاور قطعاً عصبانی‌کننده است. عمیق‌ترین دغدغه‌های شوپنهاور عبارت‌اند از این‌که انسانی بودن در هر کجا و هر زمانی چیست، شخص چطور با جسمش مرتبط می‌شود، رنج چیست، خوشبختی کدام است و کدام نیست، آیا انسان آزاد است یا نه، زندگی چطور می‌تواند قابل تحمل شود، چطور باید به مرگ خود نگاه کرد، چه چیزی در فردْ ناخودآگاه و سیطره‌ناپذیر است، و این‌که کار هنری و تجربه‌ی هنری برای فرد چیست. تاریخ برای او یکسره بی‌اهمیت است. این باعث شده که او به قول نیچه «تا سرحد نبوغْ غیرآلمانی» باشد.

کتاب حاضر حاوی شرح مهمترین آرای شوپنهاور است. نویسندگان فصول مختلف کتاب، که همگی متخصص در فلسفه‌ی شوپنهاور هستند، هر یک به یکی از وجوه اساسی اندیشه‌ی او پرداخته است. مطالعه‌ی این کتاب می‌تواند خواننده را یاری رساند تا بر کلیت منظومه‌ی فکری شوپنهاور اشراف یابد و تعیین‌کننده‌ترین وجوه آن را بهتر بشناسد.