اصل اين كتاب شامل 28 مقاله است كه مترجمان آن به عنوان يك آغاز به ترجمه 11 مقاله آن پرداخته‌اند.

جان پيلجر، استاد دانشگاه كورنل و روزنامه‌نگاري كاوشگر است كه نوام چامسكي مقالات، كتاب‌ها و فيلم‌هاي مستندش را «مشعل نور و هدايت» و روشنگري‌هايش را «همواره الهام‌بخش» خوانده است.

پيلجر تاكنون دوبار جايزه «ژورناليست سال» (بالاترين جايزه ژورناليستي بريتانيا)، «جايزه صلح رسانه‌ها» از سازمان ملل متحد، جايزه اسكار و جايزه امي را براي گزارش‌هاي تلويزيوني و جايزه «گزارشگران بدون مرز» فرانسه را دريافت كرده است.

اين مقالات به انتخاب پيلجر از سال 1945 آغاز شده است.به نظر او «روزنامه‌نگاري كاوشگرانه» از اين نظر اهميت دارد كه در غياب آن، احساس بي‌عدالتي سراسر جهان را فرا مي‌گيرد و مردم براي مبارزه با بي‌عدالتي فاقد اطلاعات لازم خواهند بود.
او در مقدمه اين كتاب اشكال مختلف سانسور و آزادي بيان را در نقاط مختلف جهان و در زمان‌هاي متفاوت مرور مي‌كند و ژورناليسم آزاد را در سراسر جهان به چالش مي‌كشد.

او معتقد است كه موفقيت آينده ژورناليسم در ظهور يك رسانه «غيررسمي» يا «شب‌نامه» است.

«داخائو» نوشته مارتا گلهورن (1945)، «طاعون اتمي» نوشته ويلفرد برچت (1945)، «قتل‌عام در ماي لاي نوشته سيمورهرش (1970)، «پيش‌نويس طرحي براي سلطه جهاني» نوشته د. آمسترانگ (2002)، «جنگ آرام: تحريم‌هاي اقتصادي در حكم سلاح كشتار جمعي» نوشته جوي‌ گوردون (2002)، «اسناد تيمور» نوشته توهي - ويلكينسون (1987)، «تروريست‌ها» نوشته رابرت فيسك (1990 تا 2001)، «در محاصره» نوشته اميره‌ هس (1996)، «دنياي وارونه» نوشته ادوارد دوگالئانو (1998)، «ملتي كه خوراكش غذاي فوري است» نوشته اريك اشلوسر (2001) و «پوشش رسانه‌اي اسلام و تروريسم» و «پيرامون تروريسم» نوشته ادوارد سعيد (1997 تا 2002) عنوان مقالات اين كتاب هستند.