رمان نیمه‌ی‌ غایب در سویه‌ای واقع گرایانه، روایت کنش‌های درونی و بیرونی شخصیت‌های سرگشته‌ای است که در پی هویتی نامعلوم درنوسان‌اند. گذشته کابوسی هولناک، آینده ابهامی بزرگ و حال رویایی دست نیافتی است. نویسنده احساس نیرومند خود را نسبت به واقعیتِ محض وملموس کنار می‌گذارد و در اساس واقعیت نظام اجتماعی و ضرورت دگراندیشی و تحول را به خواننده عرضه می‌كند.

شخصیت‌ها در دنیایی رها شده‌اند كه هیچ چیز علت هیچ چیز دیگر نیست. «گدایی كه شیشه را با لته‌ی كهنه‌اش پاك می‌كند، گدا نیست و پسربچه‌ای که کاغذهای روی دستش را وسط چهارراه‌ها می‌گرداند روزنامه فروش نیست ...» (ص ۱۹۹) در سیر گذر زمان سرگذشت پنج شخصیت، با ترس‌ها و تمنیات، احساسات و عواطف خاص خود، در برهه‌ای پرتنش از تاریخ کشورمان (دهه‌ی شصت) به‌هم پیوند می خورد. ساختار رمان در پنج بخش تحت عنوان: مراسم تشییع، مراسم خواستگاری، مراسم قربان، معارفه و وصل پیكربندی می‌شود و شخصیت‌ها هربار به کمک روایت دیگرگونه ای از رویدادها معرفی می‌شوند. و حضور روایت‌های مختلف از یک واقعه‌ی واحد باعث شکسته شدن اقتدار روایت و کلام خود محوریگانه می شود.

کلیت رمان در بخش اول تبیین می‌شود و اندیشه‌ی مرکزی آن - دیدگاه فمینیستی نویسنده - در پاره‌ی میانی متن (مراسم قربان) در هیأتی نمادین و اسطوره‌ای رخ می‌نماید. در واقع رمان با بیان کلیت طرح دربخش اول (مراسم تشییع) با قیاسی منطقی به جزء می‌رسد. رمان به تمامی، عناصر یك دسیسه‌ی نیرومند عاشقانه را بالقوه حمل می‌کند و با طرحی عام که از درون جنبه‌های مکرر زندگی گرفته شده است، دستمایه‌ی نویسنده می‌شود تا از خلال آن، نگرش خاص خود را نسبت به روح زمان، شخصیت‌ها و ... بیان کند. و این طرح چیزی نیست جز همان که: دوجوان دلباخته‌ی هم‌اند ولی عشق آنها کمتر به دلیل موانع بیرونی و در وجه غالب به سبب کشمکش‌های درونی آن‌ها هیچ‌وقت صورت واقع نمی‌پذیرد.

رمان دارای مکان زمانمند است که توسط زمان ماجرا مشخص می شود. زمان متراکم و فشرده می‌شود درحالی که مکان گسترش می‌یابد و در حرکت زمان و درونمایه و تاریخ غرق می‌شود. نشانه‌های زمان درمکان آشکارمی‌شوند و مکان نیز به نوبه‌ی خود بر اساس زمان مشاهده و سنجیده می‌شود. سیرحرکت داستان از حال به گذشته است و روال خطی داستان به این طریق شکسته می‌شود و نویسنده به ضرورت گزینش روایت غیرخطی، باید خواننده را خرده خرده در جریان رویدادها و کنش‌های عناصرداستان قراردهد. ولی یکباره با تمهیدی ناآشنا کلیت رمان را در بخش مراسم تشییع ـ آغازداستان ـ عرضه می‌کند و پیوسته دربخش‌های دیگر به بازنمایی و تاكید رویدادهای اشاره شده، به تفصیل می‌پردازد.