«احمد بیگدلی» به سالِ 1324 در اهواز به دنیا آمد و در یکی از روزهای شهریور سال 1393 در شصت و نه‌سالگی از جهان رفت.

بیگدلی زندگی سخت و پُر فرازونشیبی داشت و برای همین کمی دیر توانست خود را در ادبیات ایران مطرح کند؛ آن هم با رمانِ« اندکی سایه» که برای آن جایزه‌ی کتابِ سال را هم به دست آورد.

«ذبیح» تنها رمان منتشرنشده‌ی اوست که برای نوشتنش بسیار تلاش کرد تا اثری متفاوت به خواننده‌ی خود تحویل دهد. رمانی به‌غایت تکنیکی درباره‌ی دو دوست؛ موضوعی تکرارشونده و همیشگی در جهان بیگدلی. دوستی که راوی روزگارِ دوستی دیگر می‌شود و سال‌های فراوانی، از جنگ تا سال‌های اصلاحات. از روزگاران قدیم تا همین زمانِ معاصر. رمان قصه‌ی «دیگری» ا‌ست، دیگری‌ای که «ذبیح» نام دارد و قرار است با جهانش مخاطب را دچار بازخوانی یک تاریخِ متلاطم کند.

بیگدلی در اين رمان از تکنيک‌های مختلفی استفاده کرده تا قهرمان‌هایش فضاها و اتفاق‌های غافلگیرکننده‌ای را تجربه کنند، همراهِ شاعرانگی‌ای که همیشه در زبانِ این نویسنده حضور داشته است. «ذبیح» قصه‌ی یک نسلِ رنج‌خورده است.