جيسون به آن ­سوي ساحل اشاره کرد و گفت: «نگاه کنيد!».

موش­هاي صحرايي مانند گردان­هاي جنگي به خط شده و در رديف­هاي منظم رو به دريا ايستاده و انتظار مي­ کشیدند.

گادرين پرسيد: «به چي نگاه مي­کنن؟»

  هيچ­کس پاسخي نداشت. همه­ي نگاه­ ها به سمت کشتي چرخيد. شمايلي بلند و سياه، پشت به شعله­ ها روي لبه­ ي کشتي ايستاده بود.

  جيسون پرسيد: «اون ديگه چه کوفتيه؟»

  ويليام گفت: «يه موش صحرايي. يه موش صحرايي عظيم­الجثه که مثل يه آدم روي پاهاش ايستاده.»

گادرين بين آن­ها ايستاد. بدون اين­که چشم­هايش را از کشتي بگيرد گفت: «ويليام، اين همون چيزيه که کالندار در موردش به ما هشدار مي ­داد. نغمه رو به ياد مياري؟ شر هم ه­جا، شر برافراشته/ آمده با امواج گداخته.»