آشنایانِ بیگانه که دفتر دوم از چندگانه‌یِ در پی آن آشنا است، گزارش‌هایی است درباره‌یِ شماری از واژگان دیوانِ حافظ مانندِ بخشش، بسی، پارسی، پرگار، پهلوی، پیکر، حزین،‌ حضرت، کدو، کمانچه، هندو و ... که در زبان و زمانِ او معنی و کاربردی داشته‌اند متفاوت با آن‌چه امروزه در زبان و زمانِ ما دارند و از همین‌روی، نه‌تنها بسیاری از خوانندگانِ حافظ که گاه برخی از استادان و شارحان دیوانِ او را نیز به اشتباه می‌اندازند.

در این دفتر، نویسنده بسیاری از این واژگان را بررسیده و در شرح آن‌ها چه‌بسا نکته‌هایِ واژه‌شناختی، ریشه‌شناختی و معنی‌شناختی که تهی از نکته‌سنجی و نوآوری نیز نیستند، چاشنیِ سخن کرده، همان‌گونه که به مناسبت، برخی از دشواری‌هایِ سخنِ حافظ و سخنان دشوار او را باز نموده است.