ترجمه : جهانشاه میرزابیگی

 

براي اکثر ما استعاره يک صنعت ادبي است که در آن يک چيز با چيز ديگر مقايسه مي‌شود؛ در اين مقايسه گفته مي‌شود که يک چيز چيز ديگر است، مثل او يک شير است. ... براي نمونه، ما واژه‌ي شير در جمله‌ي "آشيل در نبرد يک شير بود" را استعاري در نظر مي‌گيريم. احتمالاً هم‌چنين مي‌گوييم که اين واژه به اين دليل استعاري به کار مي‌رود که ما به يک اثر هنري يا بلاغي برسيم، چون وقتي ما به زبان استعاري حرف مي‌زنيم يا مي‌نويسيم که مي‌خواهيم نوشته يا گفته‌ي ما فصاحت و بلاغت داشته باشد که با واژه‌هاي "زيبا" و از لحاظ زيبايي‌شناختي خوشايند، ديگران را تحت تأثير قرار دهيم، يا يک عاطفه‌ي عميق را بيان کنيم. ... آن‌چه اين‌هماني آشيل با شير را ممکن مي‌سازد اين است که آشيل و شير وجه مشترک دارند. يعني هر دو قوي و شجاع هستند. ... رايج‌ترين مفهوم استعاره، هم در محافل محققان و هم در ميان عامه‌ي مردم را مي‌توان با برشمردن ويژگي‌هاي عموماً پذيرفته‌شده‌ي آن به‌اختصار توضيح داد: يکم، استعاره ويژگي واژه‌هاست؛ يک پديده‌ي زباني است. دوم، استعاره به‌منظور توليد اثر هنري و بلاغي به کار مي‌رود، مثل وقتي که شکسپير مي‌نويسد"همه‌ي دنيا يک صحنه است". سوم، استعاره مبتني بر شباهت ميان دو هستي است که با هم مقايسه و شناخته مي‌شوند. چهارم، استعاره کاربرد آگاهانه و عمدي واژه‌هاست، هر کسي بايد استعداد خاصي داشته باشد تا بتواند آن‌ها را به کار ببرد و خوب به کار ببرد. فقط شاعران بزرگ و سخن‌وران زبان‌آور مي‌توانند در آن مهارت کسب کنند.

 

                                                                                                                                             (از پيش‌گفتار کتاب)