"در سال‌های اخیر برای رفع مشكلات و نارسایی‌های نظام شهرسازی كشور، نظرهای متفاوتی از جانب دست‌اندركاران جامعه حرفه‌ای، دانشگاهی، و مسئولان اجرایی ابراز شده است، كه محور اصلی همه آن‌ها تاكید بر نارسایی شیوه‌های گذشته و موجود شهرسازی، ضرورت اصلاح آن‌ها، تغییر هدف‌ها، مضمون، محتوا و روش‌های تهیه برنامه‌ها و طرح‌های شهرسازی بر مبنای نیازهای واقعی شهرهای كشور و تجربیات نوین جهان بوده است. در خصوص مضمون و محتوای طرح‌ها، جایگزینی طرح‌های ساختاری و راهبردی به جای طرح‌های جامع، ضرورت توجه به محیط زیست و اصول توسعه پایدار و كیفیت بصری شهرها، و بسیاری عوامل دیگر به طور مكرر از سوی صاحب‌نظران گوشزد شده است. برنامه‌ریزی شهری ـ در چارچوب قوانین معین ـ از اوایل قرن بیستم در پاسخ به نیازها و ضرورت‌های ناشی از رواج شهرنشینی و رشد و گسترش شهرها معمول شده است. شهرداری وظیفه دارد كه در داخل محدودهخدماتی و قانونی، پروانه ساختمان بدهد و بر مطابقت آن‌چه ساخته می‌شود با ضوابط مصوب نظارت كند. كنترل جمعیت و جلوگیری از روند بی‌رویه مهاجرت به شهرها از عواملی است كه باعث حرج و مرج در شهرها می‌شود و تنها در شرایط وجود مدیریت مستقل و مسئول است كه امكان برنامه‌ریزی مستمر و به‌كارگیری شیوه‌های نوین و برنامه‌ریزی فضایی و طرح‌ریزی شهری فراهم می‌شود. مجموعه حاضر مشتمل است بر هفده مقاله در زمینه "مسائل شهرسازی در ایران امروز" كه در فاصله سال‌های 80-1370 در مجلات آبادی، معمار، و شهر و چند نشریه تخصصی دیگر به چاپ رسیده است."