ترجمه : عباس آگاهی

 

قسمت‌هایی از کتاب:
وقتی از کلیسا خارج شدم، هیچ‌کس در اطراف دیده نمی‌شد. اگر بشود گفت، از شرایطی فوق‌العاده مناسب «بهره‌مند» شده بودم. پشت فرمان نعش‌کش نشستم و به راه افتادم.*

 حالا در مقابل عمل انجام‌شده‌ای بودم ـ و چه انجام‌شده‌ای! ـ خدا را شاهد می‌گیرم که چنین چیزی را پیش‌بینی نکرده بودم. با ارتکاب به این قتل در کلیسا، فکر کنم از نوعی تمنّا و ترغیب عجیب اطاعت کردم. همة شرایط دست‌به‌دست هم داده بود که این اتفاق بیفتد. هوای نیمه‌تاریک، رایحة مسحورکنندة گل‌ها، رفتار کینه‌توزانة کاستن... هنوز او را مجسم می‌کنم که ایستاده و با قیافة نحسش از من می‌پرسد به چه چیزی فکر می‌کنم... اشاره‌اش، در خانة کِرِمان، به‌خصوص، به نحو غیرقابل‌توجیهی موجب این واکنش جبران‌ناپذیر شده بود!*

بی‌آن‌که خواسته باشم، بی‌گمان دست به قتلی بی‌عیب‌ونقص زده بودم. امّا زندگی ادامه می‌یافت و ناپدید شدن کاستن نمی‌توانست نادیده گرفته شود!