در این پژوهش نظریات افلاطون در تمام رساله‌هایش بررسی و تفسیر شده است.

افلاطون درباره شعر و تراژدی نظریات دوگانه‌ای دارد. وی در مهم‌ترین رساله‌اش یعنی «جمهور» به شدت به مقابله با شعر و تراژدی می‌پردازد، اما در رساله‌های متاخرش نظریات دیگری درباره این هنرها دارد.

برای نگارش این کتاب حتی رساله‌هایی که صرفا به افلاطون منسوب است و اشعارش را نیز بررسی کرده‌ام. در نهایت تفسیرم از این نظریات را نیز با توجه به کل منظومه فکری افلاطون نوشته‌ام. منبع مورد استفاده‌ام برای خوانش رساله‌های افلاطون «دوره آثار افلاطون» با ترجمه محمدحسن لطفی و رضا کاویانی بوده است.

استخراج نظریات افلاطون درباره پنج مفهوم «شعر»، «تراژدی»، «حقیقت»، «هنر» و «زیبایی» از رساله‌هایش پژوهش دیگری بود که چندی پیش آن را به سرانجام رساندم. این کار نیز در نهایت به صورت جدولی درآمد که ضمن شرح و تفسیر نظر افلاطون در رساله‌های فلسفی‌اش درباره این پنج مفهوم، اطلاعات دیگری از جمله آدرس صفحاتی که در آنها این نظریات بیان شده، به مخاطب ارائه می‌شود.

به هر حال سرچشمه بحث درباره مفاهیمی چون شعر، تراژدی، هنر، حقیقت و زیبایی، به افلاطون باز می‌گردد و تمامی فیلسوفان در تاریخ تفکر نیز بر اساس نظریات افلاطون دیدگاه‌های خود را درباره این مفاهیم بیان کرده‌اند. این پژوهش به طور خلاصه و شماتیک به مخاطبان می‌گوید که اگر قصد پژوهش درباره فلسفه هنر از منظر افلاطون را دارند، باید چگونه کار کرده و به کجا مراجعه کنند. در انتهای این پژوهش نیز یک بخش تحلیلی درباره چرایی تناقض در تفکرات افلاطون درباره هنر، کار کرده‌ام.

از توضیحات نویسنده