ترجمه : میثم اهرابیان‌صدر ،احمد مرسلی

 

چرا اين‌همه تفسيرِ پراکنده پيرامونِ ماکياولي وجود دارد؟ چگونه است که نوشته‌هايِ او کماکان برايِ شکل‌هايِ متنوعي از سلائق و گرايش‌هايِ سياسي، الهام‌بخش، گيرا، و برانگيزاننده اند؟ آيا ماکياولي کسي است که، با بي‌اعتنايي به اخلاق، فنونِ حکومتِ مزوّرانه را تدوين کرده و هوادارِ کاربستِ ابزارآلاتِ دروغ و خشونت در سياست بوده؟ يا کسي است که به جمهوري و شيوه‌هايِ دموکراتيک و بورژواييِ اداره‌يِ امورِ سياسي علاقه داشته؟ چگونه مي‌توان او را، که اين قدر فريبنده است، از پسِ همه‌يِ پيش‌فرض‌هايي که متون‌اش را فراگرفته اند خواند، و به فضايِ کليِ تفکري که او در آن قرار داشت نزديک شد؟ آلتوسر در اين کتاب تلاش کرده تا دو برنامه‌يِ مشخص را به‌موازاتِ هم پي گيرد: 

 

(1) در پيِ آن بوده تا از منظري فلسفي، پاسخي برايِ پرسش‌هايِ فوق بيابد و به جايگاهِ نظريِ ماکياولي وضوح و دقت ببخشد،

 

(2) پس از آن، اراده کرده تا، با بهره‌گيري از چشم‌اندازِ تحليلِ طبقاتيِ مارکسيستي، به خويشاوندي و قرابتِ ماکياولي با انديشه‌يِ کساني هم‌چون مارکس و گرامشي نظر کند و هوادارانِ حقيقتِ مؤثر را در برابرِ همه‌يِ کساني قرار دهد که در جهانِ بازنمايي‌هايِ خيالي گام مي‌زنند.