|
نام محصول: خیابان شکرچیان (نامههایی از پراگ)
غیرفعال
توضیحات محصول
نویسنده : پرویز دوائی
بعد از کتابهای درخت ارغوان، به خاطر باران و روزی تو خواهی آمد مجموعة دیگری از «نامههای پراگ» پرویز دوائی منتشر شده است: خیابان شکرچیان. در این کتاب هم با نثر زیبا و صادقانهای روبهروییم که در قالب نامه به یک دوست، روایتها و تأملات نویسنده را بیان میکند. روایتها و تأملاتی خواندنی و دلپذیر و در بسیاری جاها تفکربرانگیز. دوائی در این نامهها از موضوعهای مختلف سخن میگوید: از جامعه و فرهنگی که سالهاست «میهمان» آن است؛ از ادبیات و هنر (و به طور خاص، فیلم و سینما)؛ از طبیعت و معجزة فصلها و رنگها؛ از تهرانِ دهههای 20 و 30 و 40 و خیابانها و گردشگاهها و پاتوقهای فرهنگیاش (با اشاراتی به ادبیات و فرهنگ این سرزمین)؛ از یادهای کودکی و دبستان، معلمها و همشاگردیها، سرگرمیهای کودکانه ...؛ و از دلبستگیها و غمها و شادیهای جوانی.
دکتر ایرج پارسینژاد، چند سال پیش، دربارة «نامههای پراگ» پرویز دوائی نوشت:
« این نوشتهها یک «نوع» (نمیگویم «ژانر») تازهای است در ادبیات معاصر ما. برداشتهای حسی از خاطرههايی با خیال آمیخته که خاص شخص نویسندهاش است. یعنی اصالت دارد. سرشار است از شور و شیدايی و ظرافت و زیبایی. و سخت خیالانگیزتر و دلنشینتر از آنچه در این سالها به صورت «شعر منثور» از مدعیان شاعری میخوانیم. تعبیراتش جاندار و غریزی و گرم و پُر از حس و حیات است. نه مثل این نالههای سرد و تلخ و تاریک و سرشار از شِکوِه و شکایت از تنهايی و جدايی و جفای روزگار که نمیتوانند هیچ حسی را القا کنند.»
پرویز دوائی در یادداشت ابتدای کتاب نوشته است:
«... این نوشتهها، باز، حاصل سالهای اخیر است، بعضی جدیدتر و بعضی قدیمیتر، که صورتِ نامههایی خطاب به دوستان و گاهی خطاب به خود آدم را داشته است در فکرهای راهگردیهای تنهای آدمیزاده بر زمینههای این سامانی که هیچ چیزی در آن یادآور هستی و هویّت و خاطرههای گذشتة این آدمِ بهخصوص نیست، تمامی آن چیزهایی که این هویّت اصلی را تشکیل میدهند... به درد کسی یا کسانی هم بخورد یا نخورد (عرض کردهام) متأسفانه از دسترس درک و پیشبینی این بنده خارج است. اگر از خوشسعادتی بنده با احوالات معدود کسانی این عرایض یک ذرّة ناچیز همراه و در اوج توقع، اندکی مسکن در آمد، بنده (به قول شاعر) واقعاً «سر از فخر بر آسمان سودمی...».
|
|