نويسنده در داستان اين كتاب كه از زبان راوي اول شخص روايت مي‌شود، بر آن بوده تا واگويه‌هاي دروني و احساس خود را با توصيف نوعي جهان بيروني سوررئال بيان كند. «اکبریانی» در این رمان، ساختاری خارج از عرف را برای روایت انتخاب می‌کند که در آن نه زمان و مکان مشخص است ونه از شخصیت‌پردازی خبری هست. شخصیت‌های این رمان اسم ندارند و ویژگی‌های روحی‌شان نیز برای خواننده تا انتهای متن نامشخص است.