به يک در کوچک آهني سياه چشم بيندازيد. در خياباني پايين ميخانه‌اي از طبقه کارگر، در امتداد کوچه‌اي باريک؛ آنجا مي‌توانيد ورودي خانه اسليد را پيدا کنيد. غريبه‌اي به شما خوشامد خواهد گفت و دعوت‌تان مي‌کند به داخل. ابتدا، نمي‌خواهيد آنجا را ترک کنيد. بعد، مي‌فهميد که نمي‌توانيد آنجا را ترک کنيد. هر نه سال، ساکنين خانه اسليد دعوتنامه‌اي مي‌فرستند براي کسي که متفاوت يا تنهاست. در اين خانه چه اتفاقي مي‌افتد؟ براي کساني که مي‌فهمند، کاملاً دير شده... - افسانه‌اي عالي... مثل خانه جنزده روي تپه شرلي جکسون يا هتل روي کوهدرخشش استيفن کينگ، خانه اسليد تکه باريکي از جهنمي است که براي به‌دام انداختن آدم‌هاي ناآگاه طراحي شده.

سان‌فرانسيسکو کرونيکل - بسيار مبتکرانه، ترسناک، و داستان شگفت‌انگيزي از خانه‌اي جنزده.

گيليان فلين، نويسنده «دختر گمشده» - لذتي شيطاني... ديويد ميچل يک جادوگر بزرگ است.

واشنگتن پست - دراکولاي هزاره جديد، «هانسل و گرتلي» براي نوجوان‌ها، و يادآوري‌‌اي که افسانه‌ها چقدر مي‌توانند دوست‌داشتني باشند.
آنتوني دوئر، نويسنده «تمام نورهايي که نمي‌توانيم ببينيم» 

 

انتخاب‌شده به‌عنوان يکي از بهترين کتاب‌هاي سال توسط:

لس‌آنجلس تايمز، راديوي ملي آمريکا، سانفرانسيسکو کرونيکل، گاردين، تلگراف، نشنال پست، و بوک‌پيج