ترجمه : مهسا یزدانی

ویراستار : غلامحسین سالمی

 

این داستان زندگی پرنده‌ای را روایت می‌کند که می‌خواهد درباره‌ی زندگی و پرواز بیاموزد. نسخه‌ی قبلی اثر شامل سه فصل بود؛ زیرا ریچارد باخ در زمان انتشار تصمیم گرفته بود که فصل چهارم کتاب را حذف کند. مدتی قبل همسر باخ هنگام جابه‌جایی وسایل او، فصل چهارم این کتاب را پیدا می‌کند و به باخ پیشنهاد می‌دهد که در چاپ جدید کتاب فصل چهارم را نیز اضافه کند.

 

در بخشی از آغاز داستان می‌خوانیم: «صبح بود و خورشید نخستین پرتوهای طلایی‌رنگش را بر موج‌های دریای آرام می‌تاباند. در یک و نیم کیلومتری ساحل، یک قایق ماهیگیری بر گستره‌ی آب تکان می‌خورد و از صبحانه‌ی دسته‌جمعی در هوای آزاد خبر می‌داد تا فوجی از مرغان دریایی خودشان را برسانند و برای چند تکه غذا بر سر و کله‌ی هم بزنند. یک روز پرمشغله‌ی دیگر آغاز شده بود. ولی در دوردست‌ها، فارغ از های و هوی قایق و ساحل، مرغ دریایی جاناتان لیوینگستون به تنهایی با خودش سرگرم تمرین پرواز بود. در بلندای سی‌متری زمین پاهای پره‌دارش را پایین داده، نوکش را بالا گرفته بود و برای حفظ پیچش دردناکی در بال‌هاش تلاش بسیاری می‌کرد. خمیدگی بال‌ها برای آن بود که بتواند به‌آرامی پرواز کند؛ سپس کمی از سرعتش کاست تا جایی که نسیم به زمزمه‌ای در گوشش بدل شد و اقیانوس زیر بال‌هاش ساکن.»