«شهر در سکوتی خفه فرو رفته بود. توی محله فقط چند زن و مرد مسن مانده بودند با بچه‌ها که حالا در خانه‌های مادر و پدربزرگ‌هایشان ماندگار شده بودند.
مدرسه البته باز بود و کارهای اداری به روال معمول خود پیش میرفت اما کسی از کسبه‌ی خرد در شهر نبود. مردم کم‌کم درباره‌ی علت بسته بودن بیش‌تر مغازه‌های بازار از هم پرس‌وجو میکردند. سمبوسه‌فروشان کجا غیبشان زده؟ ماهی‌فروش کجا رفته‌اند؟ بساط میوه‌ها کجاست و...؟ اما اگر کسی خبری از ابرهای سترون بالای شهر داشت از اهالی غیب شده هم خبر داشت.»