ملاقات با صادق هدایت در 1318 ،که در سالهای بعد به دوستی عمیق بین آن دو بدل شد و تا هنگام خودکشی هدایت در 1330 در پاریس ادامه یافت ،در برگزیدن راه آینده‌ی زندگی و تحقیقات انجوی اثری تعیین‌کننده بر جای گذاشت و بی‌شک هدایت در جهت دادن زندگی فرهنگی سید نقشی ارزنده داشت . دریچه‌ی دنیای فولکلور و تحقیقات ادبی را او بر سید گشود .

"عده‌ای از دوستان نزدیک بر من خرده می‌گیرند که ،بعد از این همه وقت و عمر ، چرا برای اتل‌متل‌توتوله برنامه گذاشتی و از این قبیل .ناراحت بود که چرا دوستان اهل قلم و فضل اهمیت فرهنگ مردم را درک نمی‌کنند . 

در این ملک تنها چیزی که خریدار ندارد خدمت بی‌سر و صدا و صادقانه است . چونکه ذره‌ای کمک نمی‌کنند ،من هم با دوتاونصفی رفیق فرهنگی مثل خودم دارم این بار سنگین را می‌کشم ...بیست و چند سال است که شبانه‌روز کار می‌کنم و دوازده سیزده سال مدام است که در رادیو برنامه راه انداخته‌ام .معتقدم هر فرد ایرانی باشعور ،که احساس مسئولیت می‌کند ،در مقابل این آب و خاک وظایفی دارد و اگر ایران باقی مانده ،مسلما بر اثر جان‌فشانی این افراد بوده و هست ."