ترجمه : البرز حیدرپور

 

به‌جای نظام‌مند ساختن دانایی تراژیک از طریق استنتاج نظری ،و به جای پیراستن آن از ویژگی دوگانگی و قطبی بودن‌اش و تبدیل آن به یک مطلق فلسفی ،باید دانایی تراژیک را چنان بفهمیم که آن را همچون یک تجربه‌ی اصیل حفظ نماییم . دیدگاه تراژیک اصیل اندیشه‌ها و پرسش‌هایی را دربرمی‌گیرد که در انگاره‌های ملموس تجربه شده‌اند . از این گذشته ،این شکل از دانایی تراژیک همیشه رهایی نهایی از تراژدی را درون خود دارد ،اما نه از راه آموزه‌های نظری یا الهام ،بلکه از طریق چشم‌انداز نظم ،عدالت و عشق به هم‌نوع خود ،از راه اعتماد و از راه یک ذهن آزاد و گشوده و پذیرفتن پرسش به همان صورتی که هست ،یعنی بی‌پاسخ .