«نجوای ناتمام ادل» تلفظ عشق است در برابر ترور. نادر جوان ایرانی است که زنش در سالن موسیقی باتاکلان پاریش در حمله تروریست‌ها کشته شده. در قطار هنگام سفر که نوعی گذار زندگی است، گذشته و کشته شدن زن و فرزندش را مرور می‌کند. ادل زنی جوان، زیبا، و هنرمند است که مدافع حقوق بشر به‌خصوص پناهنده‌ها و مهاجران است.

دهانت باز و شکفته مانده بود. انگار موسیقی زندگی‌ات با خاموشی ضربان قلبت تمام نشده بود و تو هنوز موسیقی زندگی‌ات را، لالایی‌ات را برای بچه‌ات می‌خواندی. لالایی کشته باتاکلان را اما نمی‌دانم. بچه‌مان که در شکمت همراه تو کشته شد. این لالایی و نجوای تو را شنید، می‌شنود یا نه؟ نجوای تو را که ناتمام ماند.