نویسنده : بهاءالدین خرمشاهی

داستان‌هاي هزارگاني در فرهنگ ايراني و اسلامي ما سابقه‌اي هزار ساله و حتي بيشتر دارد. از لباب‌الالباب عوفي كه بيش از دو هزار حكايت دارد و تذكرةالاولياي عطار تا هزار حكايت صوفي (از مؤلفي ناشناخته در قرن هفتم) تا كارهاي معاصر كه معرفي تمامي آنها در مقدمة كتاب آمده‌است. زندگي مادي و ماشيني و بحران‌زده امروز كه دنياي مجازي از دنياي حقيقي سبقت گرفته و سيطره پيدا كرده است، پادزهري بهتر از عرفان و سلوک معنوي ندارد. مراد ما عرفان عاشقانة ادبي و اخلاقي است، نه تصوّف عملي و خانقاهي كه پايه‌اش بر عزلت گرفتن از اجتماع است و «گليم خود را از موج به در بردن». فراواني كتابهاي عرفاني و كمبود وقت و دشواري برخي متون از عواملي است كه خوانندگان حرفه‌اي را هم از مراجعه به متون مرجع باز مي‌دارد. با درک اين نكات، ما از معتبرترين و خوشخوان‌ترين آثار از قرن سوم و چهارم (بايزيد و حلاج)، تا قرن نهم قمري (كه روزگار جامي است) و از آثاري كه يا فارسي است يا به فارسي ترجمه شده، به‌گزيني كرده‌ايم. به قول نظامي: يک دسته گل دماغ‌پرور از خرمن صدگياه بهتر