نویسنده : میخائیل چخوف

    ترجمه : کیاسا ناظران

این کتاب دارای یازده فصل با عناوین بدن و روانشناسی بازیگر (فصل اول)، تخیل و شبیه‌سازی تصویرها (فصل دوم)، بداهه‌سازی و کار گروهی (فصل سوم)، ژست روانی (فصل پنجم)،‌ ساختمان نقش (ششم)، شخصیت هنری (فصل هفتم)، قوانین ترکیب‌بندی در تئاتر (فصل هشتم)، گونه‌های تئاتری (فصل نهم)، پرداختن به نقش (فصل دهم) و نتیجه‌گیری (فصل یازدهم) است. در مقدمه‌ی این کتاب به نقل از میخائیل چخوف آمده: «نتیجه‌ی پژوهش‌های من درباره‌ی تسلط درونی بر مکانیسم آفرینش در این کتاب آمده است. این پژوهش‌ها، سال‌ها پیش در تئاتر هنر مسکو در روسیه آغاز شد. من 16 سال با آن تئاتر همکاری داشتم و آموزه‌های استانیسلاوسکی، نمیرویچ رانچنکو، واختانگوف و سولرژیتسکی را دنبال کردم. در مقام بازیگران، کارگردان، استاد و سرانجام مدیر دومین تئاتر هنر مسکو، توانستم روش‌های بازیگری‌ام را تنظیم کنم و آن‌ها را در غالب تکنیکی مشخص سر‌و‌سامان دهم. این کتاب درباره همین تکنیک است.» در بخشی از این کتاب می‌خوانید: «بدن می‌تواند بهترین دوست و بدترین دشمن ما باشد. همه می‌دانند که جسم و روح رابطه تنگاتنگی با یکدیگر دارند و مدام روی همگان اثر می‌گذارند. کم کار کردن روی بدن یا به عکس، بیش از حد عضلانی کردن آن، سستی اراده و افت توانایی‌های فکری و عاطفی را در پی دارد. عادت‌ها، وسواس‌ها و از شکل افتادگی‌های خاص بدنی، نتیجه‌ی فعالیت‌های مختلف و زندگی شغلی متفاوت است. برای همین، پیدا کردن آدم‌های کاملا متعادل، کار سختی است؛ آدم‌هایی که جسم و روح‌شان در ‌هماهنگی آرمانی پرورش یافته باشد. ‌بازیگری که می‌خواهد به وسیله بدن، جنبش‌های ذهن و احساسش را بیان کند، باید به این هماهنگی برسد. لازمه این هماهنگی، تعادل کامل بین جسم و روح است...