نویسنده : پری صابری

از گفته‌‏هاي دکتر محمد مصدق: «لحظه‏‌هايي هستند به سنگيني تاريخ... لحظه‏‌هايي هستند که خود تاريخند. پادشاه بايد سلطنت کند نه حکومت... لعنت بر حکمرانان مطلق‏العنان و نفرين بر حکومت‏هاي بيچون و چرا... اکنون آفتاب عمر من به لب بام رسيده و دير يا زود بايد به راهي بروم که همه ناگزير خواهند رفت. ولي چه زنده باشم و چه نباشم اميدوارم، و بلکه يقين دارم، که اين آتش خاموش نخواهد شد و مردان بيدار کشور اين مبارزه‌ي ملي را آن‌قدر دنبال مي‌کنند تا به نتيجه برسند. اگر قرار باشد در خانه خود آزادي عمل نداشته باشيم و بيگانگان بر ما مسلط باشند و رشته‏اي بر گردن ما بگذارند و ما را به هر سوي که ميخواهند بکشند مرگ بر چنين زندگي ترجيح دارد و مسلم است که ملت ايران با آن سوابق درخشان تاريخي و خدماتي که به فرهنگ و تمام جهان کرده است هرگز زير بار اين ننگ نميرود. ايراني بايد خانه خودش را خودش اداره کند. من ايراني و مسلمانم و عليه هر چه که ايرانيت و اسلاميت ما را تهديد کند، تا زنده هستم، مبارزه مينمايم. من ميخواهم در راه وطن شربت شهادت را بچشم. من ميخواهم در راه وطن بميرم. من ميخواهم در قبرستان شهداي آزادي دفن شوم.»