نویسنده : حمید اسکندری

 کتاب حاضر رمانی نسبتا کوتاه با نثری به لهجه گفتاری عامیانه و به شیوه راوی اول‌شخص است. داستان کتاب در مورد مردی جوان و دانشجوی رشته فلسفه است که با یکی از هم‌دانشگاهیان خود در دانشگاه آشنا می‌شود. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «گف عینکتو بردار. برداشتم. گف به درختا نیگا کن. نیگا کردم. گف حالا بذارش. گذاشتم. گف آگاهی همینه. مراتب داره. نوره. کم و زیاد داره. جهان عین پوست پیازه. در هم پیچیده. لایه لایه. آگاهی‌یِ هر کسی بسته به اینه که تو کدوم لایه وایساده. عینِ شماره‌یِ عینکه. عینِ قوّتِ بینایی. وقتی عینک می‌زنی دیگه حاضر نیستی بی عینک زندگی کنی. وقتی به لایه‌یِ بالاتری هم بری حاضر نیستی برگردی. نمی‌خوای دوباره چشات کم سو بشن. همیشه لایه‌هایِ پایین‌تر از خودتو می‌فهمی. ولی از لایه‌هایِ بالاتر غافلی. آگاه شدن یعنی دویدنِ نور در دیده. یعنی گشوده شدنِ چشم به لایه‌هایِ بالاتر. هر لایه‌ای قواعد خودشو داره. قانونِ لایه‌یِ بالاتر از تو برات یا محاله یا معجزه. چون با قانون لایه‌یِ تو جور نیس. با منطقِ لایه‌یِ تو نمی‌سازه…»