میم و آن دیگران آخرین نوشته منتشر شده از محمود دولت‌آبادی است. دولت‌آبادی در این کتاب به یاد و خاطرات دور و نزدیکش از کسانی پرداخته که هر یک گوشه‌یی از بار هنر و ادبیات را بر دوش گرفته‌اند. او در این کتاب سعی بر آن دارد که نقش هر یک از همراهان و یاران نویسنده و هنرمند خود را در رشد و سمت و سو گرفتن‌های فرهنگی ایران برای مخاطب خود روشن کند و این کار را با نثر و زبانی کهنه‌کار همراه با فروتنی و ادبی که هماهنگ با شأن سوژه‌ها انتخاب شده است، به سرانجام می‌رساند.

این مجموعه با نام جمال‌زاده آغاز می‌شود. دولت‌آبادی از تربیت اروپایی او، نظم و وقت‌شناسی‌اش، نامه‌نگاری‌هایشان و خاطراتی که برایش نقل کرده می‌گوید و از نقش بزرگی که این مرد تحت تاثیر پدرش در پدید آمدن زبانی عامه فهم در ادبیات ایران داشته است. زبانی برای گفت‌وگو میان توده‌های مردم. زبانی که در دوران مشروطه، توانسته نقص عدم ارتباط میان برگزیدگان جامعه و مردم کوچه و بازار را برطرف کند.