نویسنده : شهلا حائری

«باران هم‌چنان به جان درختان برهنه افتاده و تازيانه‌شان مي‌زند. باد نيز هم‌دست باران شده و تا آن‌جا که در توان دارد مي‌تازد. خيابان را مه گرفته. چترهايي به سرعت به اين سو و آن سو مي‌دوند. چترش را به سختي باز مي‌کند و راه مي‌افتد. باد، آن را پس مي‌زند و به عقب مي‌راند. يک آن احساس مي‌کند که چترش با باد بلند مي‌شود و به هوا مي‌رود. اگر باد شديدتر مي‌وزيد، شايد تمام آدم‌هاي کوچه با چترهاي‌شان بلند مي‌شدند و پرواز مي‌کردند. ياد نقاشي سوررآليستي رنه ماگريت مي‌افتد: قطرات باران به شکل انسان‌هايي سياه‌پوش در آمده‌اند که بر زمين مي‌بارند.» (برگرفته از متن) اين رمان روايت يک زندگي از دو نگاه است. زندگي با خوشي‌ها، خاطره‌ها، سوء‌تفاهم‌ها و حسرت‌هايش. رماني است از ناگفته‌ها‌و سکوت‌ها و لب گزيدن‌ها.‌رماني از عشق و روزمرگي و‌تنهايي و اميد‌. رماني از ايامي که مي‌گذرد و گاهي ما را جا مي‌گذارد. از شهلا حائري در اين انتشارات ترجمه‌هاي متعدد و نيز نوشته‌هايي از جمله «در سايه‌ي مارسل پروست» و رماني به نام «بي‌خود و بي‌جهت» به چاپ رسيده است.