(گزیده‌ی شاهنامه فردوسی)

نویسنده : محمدعلی اسلامی‌ندوشن

با آنکه پس از ظهور فارسی دری، بخش عمده ی اندیشه ی ایرانی در شعر به بیان آمده است، و لاقل هشت کتاب منظوم در این زبان وجود دارد که در ردیف شاهکارهای جهانی هستند، با این حال، تنها دو کتاب است که مردم ایران آنها را وابسته به سرنوشت خود شناخته اند: یکی (شاهنامه) و دیگری (دیوان حافظ). منظور آن است که تنها این دو کتاب مجموعیت روح ایرانی و جوهر وجودی او را، هر یک به نحوی در دورانی باز می تابانند، وگرنه پایگاه بلند مثنوی مولوی و کلیات سعدی نیز به هیچ وجه مورد تردید نیست.