شعرهای مجموعه‌ی «برگ‌های بی‌عشوه‌ی ختمی» را می‌توان در سه بخش مجزا قرار داد، در واقع مفاهیمی که گل‌بیانی در این مجموعه‌ پی‌ گرفته است حال‌وهوايی متفاوت دارند. در بخش اول این مجموعه‌شعر عاشقانه‌هایی می‌خوانیم که به گفته‌ی شاعر باید آن را گونه‌ای مواجهه با تغزل از منظر سوژه‌ای دانست. شعرهایی که گل‌بیانی آن‌ها را برگرفته از مسائلی مي‌داند که در زندگی واقعی با آن مواجه شده.

او درباره‌ی دفتر اول مجموعه شعر «برگ‌های بی‌عشوه‌ی ختمی» می‌گوید: «در اين بخش وضعيت‌های ذهني خودم را در پوشش استعاره‌ها يا موقعيت‌هايی درآورده‌ام که با غنا و پيچيدگي و ناچاري تجربه‌ی عاشقانه دست‌به‌گريبان بوده‌اند. البته اين ايده‌ها نبودند که به شعر بدل شدند، بلکه من در ذهنيت خودم با اين مسائل مواجه بودم، ذهنيتي که البته با دنياي بيرون، مرز مشخص و قاطعي ندارد؛ بلکه توسط آن ساخته مي‌شود و در عين‌حال آن را تا حدودی در برمی‌گیرد.»

عنوان دفتر دوم اين کتاب «ايده‌هايي براي چند داستان کوتاه است» است که شامل هشت شعر می‌شود. گل‌بیانی درباره‌ی شعرهایی که در این بخش گنجانده اضافه می‌کند: «مسئله‌ی من در شعرهای اين بخش دغدغه‌هايي از اين قبيل بود که آيا اين روزها شعر اصلاً موجبيتي دارد يا نه. دغدغه‌هايي از اين قبيل که به‌نظر مي‌رسد دنياي مدرن امروز، دنياي روايت است و در روايت است که روابط پيچيده و تغييريافته‌ی ميان آدم‌ها و شکل عيني درماندگي انسان مدرن، مي‌تواند ساخته شود. در اين فصل اين مسائل را دعوت کرده‌ام به دنياي شعر و به طور کلي مسئله‌ام اين بود که آيا مي‌شود از شعر اسطوره‌زدايي کرد؟»

بخش سوم مجموعه‌ی «برگ‌های بي‌عشوه‌‌ی ختمي»، با عنوان «انفرادی»، شعرهای پراکنده‌‌ی سال‌های 86 و 87 سعدی گل‌بیانی است. پيش‌تر از او مجموعه‌‌شعر «ني‌زن، جذامي و باد» از سوی انتشارات آهنگ ديگر منتشر شده بود.