نویسنده : آلبر کامو

    ترجمه : پری صابری

اينکه طورى زندگى کنم که انگار خدا نيست و وقتى مُردم بفهمم که هست.ما مى‏خواهيم که در برابر سرنيزه هرگز سر تسليم فرود نياوريم تا قدرتى که در خدمت انديشه نيست چيره نگردد... انسان براى ادامه «اين تلاش» آفريده شده است. بايد بدانيم که چه مى‏خواهيم! به انديشه معتقد باشيم، حتى اگر قدرت، براى فريفتن ما نقاب عقيده يا رفاه به چهره‏ى خود بزند...در جهانى که ناگهان از هر خيالى واهى و از هر نورى محروم شده است‏.انسان احساس مىکند که بيگانه است‏.محبوب کسى نبودن فقط يک بدشانسى است، در حالى که عاشق نبودن، يک بدبختى است.