نویسنده : علیمراد فدایی‌نیا

علیمراد فدایی نیا یكی از چهره‌های مهجور ادبیات ماست؛ نه اهل مصاحبه بوده نه حتی بحث و جدل. سال‌هاست ترك وطن كرده و در نیویورك زندگی می‌كند و كمتر با اهل ادبیات ایران حشرونشر دارد. ولی دو سه سالی است كه نشر «آوانوشت» داستان‌های او را منتشر می‌كند. او یكی از نویسنده‌های پیشروی ایران در دهه‌ی چهل بود؛ نویسنده‌ای از دیار مسجدسلیمان كه سال ۱۳۴۹ اولین داستان بلندش به نام «حكایت هجدهم اردیبهشت بیست‌و‌پنج» را منتشر كرد.

او قبل‌تر شعر می‌سرود و از امضاكنندگان بیانیه‌ی شعر حجم بود. برخی می‌گویند كه نثر پاكیزه‌ی او طعنه به شعر می‌زند و همان الگوی شعر حجم را دنبال می‌كند. فدایی‌نیا بعدِ این كتاب دو مجموعه داستان «برج‌های قدیمی» و «حكایت‌ها» را هم منتشر كرد و اوایل دهه‌ی پنجاه برای همیشه از ایران رفت. كتاب تازه‌ای كه نشر آوانوشت از او منتشر كرده «چهره‌ها» نام دارد؛ سی‌وچهار حكایت بلند و كوتاه كه برخی از آن‌ها حتی كمتر از یك صفحه است.

این‌ها تجربه‌های تازه‌ای از نویسنده‌ی پیشتاز دهه‌ی چهل است كه از نظر شیوه‌ی نگارش و نشانه‌گذاری با رویه‌ی همانی مطابقت ندارد.