نویسنده : مهدی نورمحمدی

اعتقاد به موعود عدالت‌گستر جهانى، يكى از باورهاى اساسى كليه اديان الهى بوده است، به طورى كه در كتاب‌هاى آسمانى زبور، اوستا، تورات، انجيل و قرآن به ظهورِ منجىِ آخر زمان بشارت داده شده است. متأسفانه اين باور حيات‌بخش، همواره از ديرباز مورد طمع شيّادان، بدكيشان و دشمنان اسلام بوده است و تا كنون تعداد زيادى از دغل بازان، با ادعاى مهدى بودن و يا ارتباط با آن حضرت، موجب گمراهى و تباهى دين و ايمان عده بسيارى ديگر شده‌اند. محمدمهدى سنوسى، غلام احمد قاديانى، شيخ احمد احسايى، سيد كاظم رشتى، سيد على‌محمد باب و ميرزا حسينعلى نورى نمونه‌هاى بارز اين گونه شيّادان و فريبكاران هستند.

در باب فرقه های برساخته با پوشش دینی، کار پژوهشی چندانی انجام نگرفته است. شیخیه و بابیه در نتیجه تحولات اجتماعی و سیاسی که از دوران صفویه در ایران پدید آمد با اندیشه های بدعت گذاری های دینی پدید آمدند و بالاخره سر از آبشخور قدرت های استعماری برآوردند.مهدی نورمحمدی با صرف چند سال کار پژوهشی و سرکشی به متون متعدد تاریخی، توانسته اثری جامع دراین باره بپردازد که می تواند به منزله ی دری برای راهگشایی بر پژوهش های بیشتر در این زمینه باشد.